آنچه رخ داد، برخاسته از وجدان عمومی و آزادگانی بود که صرفا با اتکا به شاخص‌های انسانی، به حرکت درآمدند تا مردم غزه را از مرگ تدریجی و گرسنگی نجات دهند. باید تأکید کرد که بی‌عملی سازمان‌ها و دولت‌هایی که مأموریت اصلی‌شان حفظ جان انسان‌ها و دفاع از استقلال ملت‌هاست، سبب شد این حرکت مردمی به موجی گسترده از همبستگی با فلسطین و نفرت علیه رژیم صهیونیستی تبدیل شود. این رخداد نشان داد افکار عمومی جهان می‌تواند در نبود حمایت رسمی، مسیر تازه‌ای برای یاری رساندن به مظلومان بگشاید و وجدان‌های بیدار را به حرکت درآورد.با این حال متأسفانه بار دیگر آشکار شد که نبود قوانین کارآمد در نظام بین‌الملل، مانع از توقف کشتار و جنایات مستمر رژیم صهیونیستی می‌شود. توقیف قایق‌های حامل کمک‌های بشردوستانه، از مواد غذایی و امدادی گرفته تا تجهیزات پزشکی و بازداشت گسترده فعالانی که در این کاروان‌ها حضور داشتند، به روشنی بیانگر آن است که برای نجات بشریت نمی‌توان به نهادهای رسمی و سازمان‌های بین‌المللی تکیه کرد بلکه این آزادگان در کشورهای مختلفند که همچنان نسبت به ارزش‌های انسانی حساس باقی‌مانده و در میدان می‌مانند. اقدام اخیر رژیم صهیونیستی با ربایش و انتقال افرادی که برای یاری مردم غزه حرکت کرده بودند، بار دیگر ثابت کرد که سکوت دولت‌های مدعی، ضامن بقای ظلم است. در عین حال، این حرکت-ولو با موانع و سرکوب مواجه شد- توانست آگاهی عمومی را افزایش دهد، موج حمایت از مردم غزه را تقویت کند و نفرت جهانی نسبت به رژیم‌صهیونیستی را بیش از پیش برانگیزد. پیامدهای این رخداد می‌تواند برای رژیم صهیونیستی غیرقابل پیش‌بینی باشد و این خود نشانه‌ای از قدرت افکار عمومی در برابر ماشین سرکوب و محاصره است.
